Inspiratie: instelling is alles

Kevin Kraus neemt regelmatig deel aan duursportevenementen en hij keek er dan ook naar uit om in 2014 voor de derde opeenvolgende keer aan de startlijn te verschijnen van de Herbalife Nutrition Triatlon in Los Angeles. Hij kon toen echter niet weten dat het deze wedstrijd een heel ander verhaal zou zijn en zijn tot op heden meest intense fysieke en mentale uitdaging. Op 2 juni 2014 reed Kevin op zijn motor van werk naar huis toen hij betrokken raakte bij een zwaar ongeluk met een ander voertuig. Hij vloog 15 meter door de lucht en belande op de spoedeisende hulp. Artsen voerden negen operaties uit, maar ondanks hun goede pogingen moest Kevins linkerbeen 5 dagen later geamputeerd worden.

“Ze hebben alles gedaan wat ze konden,” vertelt Kevin. “Maar de schade was gewoon te groot.” Hij beschrijft de dagen na het ongeluk eenvoudigweg als “een strijd” en geeft toe dat hij gedurende deze donkere dagen geteisterd werd door negatieve gedachten als “Waarom ik?” Uiteindelijk begon hij toch te denken aan zijn toekomst. “Ik zag twee wegen voor me,” legt hij uit. “De ene weg die was bezaaid met twijfel, spijt en zelfmedelijden en waar ik het gevoel had een slachtoffer te zijn, of de andere weg waar ik de strijd aanging en het zag als een mogelijkheid mezelf te bewijzen dat ik iedere uitdaging aankon en ieder obstakel zou kunnen overwinnen.”Terugkijkend zegt Kevin: “In het begin had ik veel zelfmedelijden, maar gelukkig waren mijn familie, vrienden en collega’s er die ervoor zorgden dat ik die weg niet insloeg.”

“In het begin had ik veel zelfmedelijden, maar gelukkig waren mijn familie, vrienden en collega’s er, die ervoor zorgden dat ik die weg niet insloeg.”
Kevins collega’s bij Herbalife Nutrition boden hem oneindige steun; ze regelden een fotoshoot met honderden mensen waar Kevin mee had samengewerkt, en iedereen hield een bordje omhoog met daarop een positief bericht. Kevin was hier erg door geraakt en met de steun van zijn vrienden, familie en collega’s begon hij zich te richten op zijn herstel. Zijn moeder Cheri herinnert zich: “Toen Kevin thuiskwam vanuit het ziekenhuis stond hij te popelen om op te staan en weer te gaan lopen.” “Op de dag dat hij zijn prothetische arts zag, was hij zo opgewonden,” gaat ze verder. “In het kantoor van de arts stond hij meteen op en begon hij erop te lopen – ze waren verbaasd. Ze hadden nooit verwacht dat hij zo snel weer zou kunnen lopen.” Maar gewoon lopen was niet genoeg voor Kevin, die zichzelf ten doel had gesteld weer mee te doen aan de Herbalife Nutriton Triatlon. “Ik ben gedrevener dan ooit om het einde van deze triatlon te halen,” onthult hij gepassioneerd tijdens de training voor de wedstrijd. “Ik moest mezelf bewijzen dat ik dit kon. Al het herstel, al het harde werken, al de training, al de pijn en alle fysieke therapie hebben me zo veel drive en verlangen gegeven. Dat vuur zal ik meenemen naar de triatlon.”

Zijn vastberadenheid betaalde zich uit. Slechts 90 dagen nadat hij uit het ziekenhuis kwam en zijn prothese had gekregen, verscheen Kevin aan de start van de Herbalife Nutrition Triatlon, klaar om de strijd aan te gaan. Voor zijn ongeluk had Kevin al deelgenomen aan de wedstrijden in 2012 en 2013 en hij onthulde hoe zwaar deze duursport steeds was, zelfs voor iemand die in goede conditie is. “Deelname aan triatlons is de ultieme test voor mentale fitheid,” had hij gezegd. “Een triatlon dwingt de sporter door de fysieke pijn heen te gaan en innerlijke kracht te vinden.” Met het trauma nog zo recent en daarbij het aanpassen aan zijn prothese en de uitdaging die sowieso al ontzettend groot was, was Kevin nerveus maar opgewonden op de dag zelf en hij beschreef het passeren van de finish als: “Het beste gevoel dat ik in een lange tijd gehad had. Het hebben van mijn familie, vrienden en vriendin daar – ik had dit niet kunnen doen zonder hen en hun steun.”

“Ik ging de uitdaging aan en zag het als een mogelijkheid mezelf te bewijzen dat ik iedere uitdaging aankon en ieder obstakel zou kunnen overwinnen.”
"Ik dacht aan de tijd voor de amputatie, sloot mijn ogen en zag mezelf de triatlon voltooien met een prothese,” vertelt hij. “Die denkbeelden hielpen mij echt bij mijn herstel. Ik vertrouwde op dat beeld om me door zware tijden heen te slepen.” Met het voltooien van de wedstrijd in 2014 kijkt Kevin verder vooruit met meer prestatiedrang dan ooit. “In 2014 was ik nog niet gewend aan mijn letsel, waardoor deelnemen aan een wedstrijd nog echt een noviteit was. Volgend jaar zal het er echt om gaan. Ik wil niet dat mensen naar me kijken en zeggen ‘Wow, dat is geweldig, dat doet hij goed.’ Ik wil dat ze me zien als een tegenstander, als concurrent en dat ze proberen mij bij te houden.” Met een bewonderenswaardige inspiratie concludeert hij: “Verspil geen tijd met medelijden te hebben om mij. Niets houdt mij tegen.

"Ik ben terug.”